Draken, Watervallen & Agnostische twijfels

In Luang Prabang hebben wij ons na onze zelfkastijding te fiets, uitgebreid besproken in de fabeltjeskrant van vorige week, bij wijze van sociaal experiment toegelegd op het bereiken van een soort van verlichte staat van lethargie, oftewel het bereiken van verlichting door middel van een minimum aan activiteit. Onze behoefte (voorzover aanwezig) om de tempels etc van Luang Prabang af te rennen werd verder getemperd door het feit dat Luang Prabang de plek is waar elke toerist die Laos bezoekt naar toe gaat. Er zijn meer toeristen dan Laotianen in Luang Prabang en de gemiddelde straat in Luang Prabang heeft een afritsbroekgehalte* van 86%.

Helaas staat Luang Prabang op de world heritage lijst en vertelde de ReizigersBijbel ons dat wij in Luang Prabang cultuur dienden te gaan opsnuiven en tempels&natuurschoon dienden te gaan bewonderen. Dus ontwaakten wij na twee dagen uit onze hangsluimerslaapstandcoma en begaven ons naar de Kaugn Xi watervallen zo'n 29 km ten zuiden van Luang Prabang samen met onze voor de gelegenheid opgetrommelde lotgenoten Victor en Btissam. De Kaugn Xi watervallen zijn een veelbezochte attractie in deze regio, maar veel toeristen wagen zich niet aan een klim om door en over de watervallen te lopen, en het afritsbroekgehalte* daalde gelukkig meer dan omgekeerd evenredig aan elke meter die wij langs de waterval omhoog klommen. Met mijn wakkere geest had ik (Groot) besloten om de klim af te leggen op extra zachte rubberen flipflops gekocht voor 3 euro in Thailand. Boven, bij de bron van de waterval, scheurde mijn slipper en ik was dan ook blij dat ik de aflevering van 998 van MacGyver had gezien en wist hoe je met behulp van 3 elastiekjes en een doorzichtige plastic zak een slipper moet repareren (zie foto's). En ja...de waterval...wat moet ik daarover zeggen.....bekijk de foto's.

Helaas aan alles komt een eind en zo ook aan ons belachelijk gezellige samenreizen met Victor en Btissam. We besloten ons afscheid te vieren met een avondje cocktail happy houreren. Zoals beschreven in de fabeltjeskrant van vorige week gaat in Laos alles dicht om 12 uur op last van de overheid om te voorkomen dat de jeugd 's nachts te laat opblijft en corrumpeert (en gaat denken aan sex, drugs, drank en Thaise smartlappen). Alles gaat dus om 12 uur dicht......behalve.......bowling banen....want ehm....bowling is voer voor de gezonde communistische geest en ehmmm......bowling is ehh...... Goed eerlijk gezegd ontging de logica ons ook enigzins maar dat weerhield ons er niet van om ons tot in de late uurtjes helemaal te storten op de lokale bowlingbaan (letterlijk in het geval van Rood ;-) (helaas geen foto's) ) Nadat Rood weer eens haar superioriteit (let wel: met bowlen) ten opzichte van Groot had bewezen (ongetwijfeld door alle rectale touchees die zij de afgelopen jaren in het ziekenhuis heeft uitgevoerd) strompelden we naar ons bedje, om de volgende ochtend vroeg met een stevige kater op te staan voor ons vertrek naar Hanoi.

Hanoi was enigzins een cultuurshock na ons verblijf in Laos, waar in Laos de mensen gemiddeld te lage bloedruk hebben, heeft Vietnam collectief last van een te hoge bloeddruk. Laat ik deze cultuurshock enigzins proberen te verhelderen dmv een praktijkervaring van Groot en Rood in Laos. In Laos liepen wij langs een bar waar een blikje ijsthee dorstig stond te wachten om door Groot verorberd te worden. Helaas was de koelkast op slot wat Groot verhinderde om het blikje zelf te pakkken en af te rekenen, dus verwoordde Groot zijn verlangen beleefd aan de dame achter de bar; 'One ice tea please' . De dame onwaakte na een tweede verzoek uit haar door de tv opgewekte trance, glimlachte vriendelijk en zei; 'No key'. Waarna ze zich weer stortte op de in Laos mateloos populaire Thaise soapserie over overspelige stewardessen. Nou zegt dit ene incident niet zo heel veel, maar het feit dat de volgdende dag exact hetzelfde gebeurde bij dezelfde bar en hetzelfde meisje, zegt wel iets over het verlangen wat de gemiddelde Laotiaan voelt om de dollar uit de zak van de toerist en in zijn eigen zak te krijgen. In het eveneens communistische Vietnam is dit wel anders. Bij onze aankomst op het vliegveld van Hanoi werden wij onmiddelijk een taxi ingeluld, met een huzarenstukje Vietnamees theater bij het verkeerde hotel afgezet, waar wij vervolgens voor het dubbele tarief een kamer kregen aangeboden. Pas toen wij een andere taxi waren ingestapt om op zoek te gaan naar een ander guesthouse kregen we de kamer voor het normale tarief. In tegenstelling tot wat je wellicht zou verwachten roept dit bij Groot noch bij Rood weerstand op, maar juist erg veel respect. De Vietnamese economie heeft een groei van 8% per jaar terwijl er een communistisch regime aan de macht is en dat na een paar honderd jaar oorlog. De Vietnamezen zijn vechters, zowel militair als economisch en verkopen vers bier op straat voor 12 cent per glas, dat laatste heeft er natuurlijk niet veel mee te maken, behalve dan dat dit bij Groot ook veel respect inboezemt, maar goed, ik dwaal af.....

Omdat het weer na onze aankomst in Vietnam snel zou verslechteren besloten wij meteen naar Halong Bay te vertrekken. Halong Bay is een baai zo'n 3 en een half uur rijden van Hanoi en is het goedkoopst en makkelijkst te bereiken en te bezichtigen door het boeken van een tweedaagse tour vanuit Hanoi. Ondanks de hardvochtige hekel die Groot en Rood delen ten opzichte van groepsreisjes, besloten wij nu toch een tour te boeken omdat deze een rit, boottocht, eten, kanotocht en trekking in Halong Bay voor een zeer schappelijke prijs aanbood. Met de dikke vette gebruikelijke mazzel bleken wij de overdreven luxe jacht die ons door Halong Bay zou varen slechts te delen met een paar anderen. Op de eerste dag werd de mogelijjheid geboden om een tochtje met de kano te maken en wij zagen hier een perfecte kans om onze psychopatische gids te ontvluchten en een verlaten stukje Halong Bay op te zoeken per kano. En toen gebeurde het.....wellicht zou ik mijzelf sowieso eerder als atheist omschrijven dan als agnost, maar daar liggend peddelend in de kano met als uitzicht Rood, een adelaar die de zonsondergang invloog en het belachelijk dramatische adembenemende uitzicht van Halong Bay had ik mijn moment van twijfel....zou er dan toch....hoe zou er anders in godsnaam zo een prachtig landschap zijn ontstaan....of misschien toch gecreeerd....

Dit is blijkbaar een vraag die de Vietnamezen zichzelf ook regelmatig hebben gesteld en gelukkig hebben ze een/het antwoord gevonden. De dramatische rotsen die uit de zee in Halong Bay omhoog rijzen zijn gecreeerd door een enorme draak die in de bergen huisde. Wanneer hij naar de kust vloog sleepte zijn machtige staart door de rotsen in Halong Bay, waardoor Halong Bay ontstond, de mooiste plek op aarde die ik ooit heb gezien....

Na een uur of twee met wijdopen mond van verbazing over de overdreven schoonheid te hebben rondgedobberd in Halong Bay besloten we terug te keren naar het schip. Onze psycho gids was volledig buiten zinnen geraakt door ons volgens haar schema te lange wegblijven van Groot en Rood en halverwege onze weg terug naar de kanobotenrots werden wij zowat aangevaren door onze jacht waar onze gids hysterisch stond te gebaren dat wij onmiddelijk aan boord moesten komen. Enkele weken eerder bleek er een dronken Koreaan te zijn verdronken en zij was bang dat ook ons dit lot was toegevallen. De gids die de Koreaan had moeten begeleiden was in de gevangenis beland en blijkbaar was dit vooruitzicht haar allemaal wat te veel geworden. Ondanks mijn geduldige uitleg dat Nederlanders voor 50% uit kikker DNA bestaan, Nederland permanent onder water ligt en wij slechts een paar biertjes hadden gedronken bleef ze hysterisch schreeuw/lachen zodat wij maar besloten voortaan alleen heel vriendelijk naar haar te lachen en 's nachts de deur van onze hut extra goed op slot te doen.

Na ons verblijf op de Halong Bay Royal Cruiser meerden wij aan op Cat Ba Island, het grootste eiland in Halong Bay alwaar de rest van onze toch al kleine 'groepje' ons verliet omdat zij maar voor twee dagen hadden geboekt. Ik heb geen dino's gezien op Cat Bay Island maar ik ben ervan overtuigd dat Jurasic Park hier geschoten is, bekijk de foto's en kijk of je zelf een dino kan ontdekken zou ik zeggen.

En dan tot slot, onze oproep tot geestelijke ondersteuning van vorige week, handig gemaskeerd als de vraag van de week. Ik en Rood zijn inmiddels beiden onder behandeling van de Pschychoanalist Dr. Lin (bij gebrek aan Philychiatristen) in Hanoi, gespecialiseerd in LAOS (Laagdruipende Anus Obsessieve Scheidingsdrang) en we hopen dat hij ons kan helpen met het hervinden van onze eigen identiteit alsmede ons een beetje kan afhelpen van onze gedeelde anale fixatie. Hij is momenteel bezig met mij (Groot..of ben ik nou Rood?) een orale fixatie aan te praten om ons (Root en Grood) weer onze eigen identiteit te laten hervinden. Zowel voor banaliteit als voor originaliteit (alsmede de factor;lulverhaal met een kern van waarheid) krijgt Dr Dildo 10 punten. Verder vond ik het redelijk shockerend dat Mama Groot koos voor optie B, antwoord B was; Rood wist dat zij met haar buns of steel het toch wel ging redden en Groot heeft het denkvermogen van een broccoli roosje. Voorts hulde voor de anderen die zich durfden te wagen in het droefdruilig drassige drijfzand waaruit de psyches van Groot en Rood bestaan en we hopen dat jullie er emotioneel ongeschonden uit zijn gekomen.

Tot slot willen wij Mama Rood (Ineke) en Mama Groot (Ann) memoreren voor het feit dat ze altijd met veel liefde en als eerste reageren op onze niet altijd even kuise & moedervriendelijke berichten :-) Mama Groot en Mama Rood, ik (Groot) wil even zeggen dat ik altijd mijn best doe om de banale stukken zo veel mogelijk te verbloemen en deze blog netjes en informatief te houden, maar Rood wil altijd perse al die banale dingen erin, om over de banale reacties van onze medebloggers nog maar te zwijgen...

Goed, dus een extra natte bonus kus voor de Mama Groot en Mama Rood en een iets minder natte maar even liefdevolle kus voor de rest.

*de afritsbroek is bij uitstek een kledingstuk die de toerist graag draagt, waar backpackers zich over het algemeen hullen in aziatisch ogende drollenvangers en capuchontruien met Nepalese ruitstreep motiefjes, draagt 98% van de Westerse toeristen in Azie een beige, ochtend-diareegroene of melkchocoladebruine afritsbroek, een heuptasje en sandalen met sokken.