Supersoakerwars, SpaceShittrouble&Sulfersmells

Allereerst willen ik en Rood even onze welgemeende excuses aanbieden aan eenieder die door ons vorige verhaal op de verkeerde been is gezet. Zoals jullie weten is de doelstelling van deze blog om zo feitelijk en objectief mogelijk onze reis te verslaan en het is is nooit de intentie van mijzelf noch van Rood geweest om de lezers van deze blog te misinformeren...

Het vertrek van de in het vorige stuk uitgebreid besproken ongewenste medereiziger viel vrijwel samen met de aankomst van Dr. Phil op Phuket, het meest bezochte en daardoor drukst bevolkte strand van Thailand. De enorme concentratie, neonverlichte barretjes, ladyboys en strandstoelen op het sexepicentrum Patong Beach, deed ons besluiten naar het nabijgelegen Karon Beach te verhuizen. Hier werden wij naast de altijd analyserende Dr. Phil na enige dagen vergezeld door de altijd gezellige Maya. Samen met Dr. Phil en Maya hebben wij ons met verenigde inspanning, energie en aandacht toegelegd op een week lang zonnebaden, eten en drinken. Dr. Phil was eigenlijk de enige die zich geheel tegen de richtlijnen in, periodiek vergreep op obscure activiteiten als duiken, sightseeing en kanoen. Daarentegen waren Maya, Groot en Rood verenigd in perfecte harmonie in ons nietsdoen, totdat het Thaise NieuwJaarsFeest ook ons ertoe dwong om ons uit onze lethargische zweetvreet coma te ontwaken.

Het Thaise Nieuwjaar is een tegenpool van zijn westerse variant in de zin dat het niets van doen heeft met vuurwerk. Het Thaise Niewjaar draait om water. In een ver verleden is in Thailand (Siam) het idee ontstaan om jezelf, anderen en voorvaderen te reinigen dmv het smeren van klei en het gooien van water op elkaar. Dit idee is echter langzaam uitgegroeid tot het grootste (66 miljoen Thaien + toeristen) en langst durende (4 -10 dagen) watergevecht ter wereld.

Gewapend met waterpistool, waterreservoirs en een stevige kater begaven Phil Maya, Rood en Groot zich naar Patong Beach- Phuket, het epicentrum van gevechtshandelingen. Op de hoofdstraat van Patong Beach, hebben we verschrikkelijk veel lol gehad in een supersoakerwar met een paar duizend andere toeristen. Na onze oversteek door de hoofdstraat werd duidelijke welke tol de supersoakerwar had geeist. Phil was behept met nog maar 1 lens en ik (Groot) had door een waterexplosie vlak naast mijn oor een gekneusd trommelvlies en Maya en Rood ware getekend door een viertal felverlichte koplampen.

Vanuit Phuket, reisden wij samen met Maya en Phil met de nachttrein door naar Bangkok, alwaar de watergevechten op een ietwat beschaafdere maar veel grotere schaal door alle Thaien die in Bangkok wonen werden voortgezet. Op de 14e waren wij van plan om om 12 uur met een Cocktail op de 67ste verdieping gelegen Dome te Bangkok te proosten op de verjaring van Rood. Maar helaas werden wij bovenop de toren gesommeerd rechtsomkeerd te maken vanwege ongepast schoeisel. Het feit dat alle straten in Bangkok blank lagen ivm het Waterfeest en het feit dat wij speciaal droge kleren hadden meegenomen om representatief van een cocktail en het uitzicht te kunnen genieten en te proosten op Rood's verjaardag, deed de bevallige trut die ons te woord stond boven de Dome niet afwijken van het heersende reglement. Uiteindelijk vonden wij aan het begin van een afgelegen straatje met fel neon verlichte borden (Creamboys, Bumboys, Thai boys....) een sfeervol cocktailbarretje (die ook nog zeer smakelijke cocktails bleek te brouwen) om een cocktailtje te heffen op de verjaring van Rood.

De volgende dag begaven wij ons na een warm (doch nat) afscheid van Phil en Maya, naar het vliegveld op weg naar Kiwicountry. Na wederom een filmmarathon in het vliegtuig kwamen wij om 9 uur s'ochtends aan in Auckland, NZ. De volgende dag mochten wij de SpaceShip ophalen waarmee wij heel New Zeeland zouden gaan exploreren. SpaceShip LTD, is een uitgekiend marketing product. Een omgebouwde Toyota Esteem waarin gereden, geslapen, gekookt en gerelaxed kan worden. De auto loopt als een trein (in de verhuur althans) omdat er ook een DVD speler aan boord is. Hierdoor kunnen de huurders vanuit de bedstede van alle versaangeschafte dvd'tjes uit Thailand genieten, de perfecte deal dus...zou je zeggen....
Ik (Groot) had in al mijn wijsheid nog stevig getwijfeld aan de noodzaak van een verzekering. De 'dan toch maar afgesloten' verzekering zou geen overbodige luxe blijken. Zo'n 4 uurtjes na het ophalen van onze Toyota SpaceShip genaamd "Kang" bevonden wij ons op een afgelegen landweggetje nabij Mangawhai Heads alwaar het volgende scenario zich afspeelde.
Rood : " Sander, de temperatuur staat helemaal in het Rood, is dat wel OK?" Groot: "Hmm, inderdaad..." Auto slaat af, Groot probeert opnieuw te starten. Rood; " Volgens mij zit dat niet goed." Groot :" We moeten even rustig de situatie analyseren, hij start vast nog wel als ik..." Helaas werd Groot de lucht om deze ongetwijfeld prachtige volzin in wording af te maken ontnomen, door een dikke rookwolk die via de ventilatieschacht van de auto heen walmde en de gehele cabine vulde met een broeierige brandlucht. Hierop volgend accepteer ik (Groot) enigzins beteurterd het aanbod (van een voorbijrijdende alleenstaande moeder met twee baby's in haar auto) om mij een lift te geven naar de dichtsbijzijnde telefoon. Eenmaal aangekomen in het restaurant zet een keten van belachelijk overdreven vriendelijke Kiwi's zich voort, eindigend met een automonteur die ons aanbied die nacht gebruik te maken van de faciliteiten van zijn leegstaande tweede huis. De volgende dag liet het bedijf 'SpaceShips' zich van zijn beste kant zien, door een nieuwe Auto genaamd "ET" naar Mangawhai Heads te brengen. Samen met "ET" begaven wij ons naar het prachtige en volledig verlaten Phuketi Forest voor een overnachting en wandeling in de bossen. Met vernieuwd doch misplaatst vertrouwen startte Rood de volgende dag onze SpaceShip....en....tsja.....

Wederom bracht een keten van belachelijk overdreven vriendelijke Kiwi's ons een sleepwagen, die onze auto naar een automonteur in het nabijgelegen Kerikeri reed. Dit keer bleek echter niet ET of SpaceShips de schuldige, maar een door Groot en Rood leeggeloopgelate accu en kon met een stevige booster ET gereanimeerd worden.

Met een herboren ET begaven we ons vervolgens naar de Waipoua forest om te worden neergestaard door een machtige Kauri Tree genaamd Tane Mahuta met een borstomvang van maar liefst 13 meter en een lengte van 50 meter. Deze grootse Kauri Tree is wel redelijk op leeftijd. Men schat dat hij zijn eerste worteltjes schoot rond de tijd dat Jezus Christus zijn eerste woordjes sprak (papa?).

Vanuit de Waipoua Forest zijn we verder gereisd naar het met gloeiwormen bezaaide Waitomo caves, om uiteindelijk te belanden in Rotorua, de 'thermal capital' van Nieuw Zeeland. Rotorua wordt ookwel Sulfur City genoemd. Er hangt een geur die zelfs de Giardia op het hoogtepunt van zijn korte leven niet wist te produceren. Ondanks de rotte eieren lucht die over Rotorua heen walmt is het de meest bezochte plaats in Noord Nieuw Zeeland vanwege de alom aanwezige thermobaden. Wij gaan morgen dan ook de hele dag bakken, badderen, blubberen en zwavelen in een oord genaamd Wai-O-Tapu met als ondertitel 'Thermal Wonderland' . Tsja, reizen is afzien en morgen wordt geen uitzondering.

Tot slot, willen we nogmaals Maya heel veel beterschap en sterkte wensen. We hebben je nog niet te pakken gekregen, maar blijven je bellen. Vanwege het tijdsverschil proberen we het om 10 uur s'ochtends en 10 uur s'avonds.

Heel Veel ZwavelKusjes,

Groot & Rood.

PS; Van Rood nog een extra kus voor alle mensen die haar verjaardaggesmsmailhyved hebben.