Grotjes, OVM ' etjes en Groot & Rood als Semen

Deze week begint het avontuur van Groot en Rood in Nong Khai. Nong Khai is een stadje op de grens tussen Thailand en Laos. We besloten hier neer te strijken om ons zo voor te bereiden op de rauwe reiservaring die Laos beloofde te gaan worden. Laos, land van luie mensen, land van malaria, land gaten in de grond waar paarlmoeren toiletten horen te staan, het land waar je beter een ambulance uit Thailand kan bellen als je een ongeluk overkomt (!!) en het enige Aziatische land waar eten wat nauwelijks binnen te houden is,aldus de Lonely Planet. Met deze wijsheid van de Grote Reizigers Bijbel leek het ons beiden een goed idee om nog even een goede maaltijd te verorberen, een telefoonnummer van een Thais ziekenhuis op te snorren en voor een laatste maal in een onbeschimmeld, vlooiloos en zacht bedje te slapen.

Nong Khai bleek meer te bieden te hebben dan het bovenstaande. Nong Khai heeft een zeer hoge concentratie OVM ' etjes, Oude Vieze Mannetjes (copyright Btissam). OVM' etjes zijn voornamelijk Engelse Oude Mannen die samen met lokale Thaise meisjes hun pensioen opsnoepen. Naast de OVM'etjes ligt in Nong Khai het coolste beeldenpark wat wij ooit hebben gezien van de in 1996 overleden Luang Pu. Luang Pu was een Yogi Priester die (waarschijnlijk tijdens een padotrip) in een gat in de grond viel en belandde in de schoot van een soort bosnimf in de onderwereld. Deze bosnimf introduceerde Luang Pu bij een heel scala aan mythische onderwezens uit het Boedhisme en het Hindoeisme, en deze mythische onderwezens heeft Luang Pu na zijn terugkeer naar de bovenwereld uitgebeeld in zijn beeldenpark. Alle beelden van Luang Pu zijn absurd Groot; De grootste een Boedha gezeten op een slang met 6 koppen is 25 meter hoog. Een andere heerlijk trippende beeldenverzameling was de wheel of life. Een bizarre verzameling beelden die de levenscyclus van jou en je reincarnaties uitbeelden terwijl je door en langs en over de beelden loopt. Uiteraard begint deze tocht door de buis van een Penis als Sperma zaadje en eindigt die met je eigen begrafenis (en dan weer wedergeboorte) :-)

Na onze hergeboorte in Nong Khai achtten wij onszelf sterk genoeg om het woeste Laos te betreden. Na een ritje van drie kwartier kwamen wij aan in Vientiane, de hoofdstad van Laos. Vientiane bleek bezaaid met Franse, Scandinavische en Duiste bakkerijtjes, guesthouses, cocktailbarretjes, internetcafe's en goedgevulde supermarkten. Ook tijdens onze (regenachtige) fietstocht door Vientiane kwamen wij niet veel van de barbaarsheid die wij hadden verwacht tegen. Na een paar nachten in Vientiane trokken wij dan toch echt het woeste Laos in, richting Vang Vieng. Terwijl we verder van Vientiane reden, werd het landschap steeds dramatischer en indrukwekkender, de dorpen steeds schaarser en een kleine 3 uur na in de bus te zijn gestapt (samen met noch 500 andere toeristen) kwamen wij aan in het meest geweldige relaxte over de top backpackersoord ooit, bezaaid met Franse, Scandinavische en Duiste bakkerijtjes, guesthouses, cocktailbarretjes, internetcafe's en goedgevulde supermarkten. Naast al deze gemakken is Vang Vieng ook nog bezaaid met tv-bars. Barretjes met happy menu's (wat is een Happy Menu?) die de hele dag films en series uitzenden en dan vooral FRIENDS.

Maar wat Vang Vieng vooral geweldig maakt is de omringende natuur. Door de stad stroomt een rivier en aan de oost en de west zijde van de stad reizen donkere kliffen de hoogte in die zo belachelijk mooi zijn dat ik maar niet eens ga proberen ze te beschrijven (zie foto's). Op onze eerste dag in Vang Vieng besloten wij de omgeving te gaan verkennen op de motor (voor mama Groot en Rood een Brommer). Op zoek naar een geschikte lunchplek waar wij onze baguetjes met pindakaas en chocopasta konden verorberen, reden we voorbij een tunnel van struiken die uitkwam op een grasveldje met een belachelijk overdreven pitoruesque meertje - berg combinatie (zie foto's). Op het grasveldje waar wij ons onder de berg neervleiden waren naast ons ook nog een kudde (?) beesten met jongen aan het grazen. Ondanks de bekendheid die wij ondertussen dachten te hebben met varkens, waren wij niet in staat om deze beesten de identificeren als varkens (ach wat schattig) danwel wilde zwijnen (He Sander, wilde zwijnen met jongen? zijn die niet gevaarlijk?). Aanvankelijk leken zij dan ook helemaal niet geinteresseerd in de twee kaaskoppen die op hun grasveldje een baguetje kwamen verorberen, maar toen de pot pindakaas openging waren ze ineens wel geinteresseerd.... Groot werd vervolgens, bewapend met een waterfles en een motor (brommer) helm, er door Rood op uit gestuurd om de versgesmeerde baguetjes te beschermen. Na een stand off van een paar minuten kozen de varkenszwijnen eieren voor hun geld en konden Groot en Rood zich wederom op hun baguetjes storten. Groot glunderde nog na over zijn dappere daad, toen een groep lokale boeren uit de bergen het grasveldje over kwamen lopen om de blijkbaar niet zo wilde zwijnen eten te geven.

De dag hiernee leek het ons leuk om met de mountainbike off road een aantal grotten te gaan bewonderen. Bij de eerst grot waar wij aankwamen werden wij opgewacht door een stoffig mannetje die ons nadat wij hem 20.000 kip (2 dollar) hadden betaald, een paar aftandse lampen in de hand duwde. Hij wees vervolgens naar een grot 40 meter boven de grond, mompelde iets van 'good luck' en ging weer op zijn kleedje zitten. Puffend en hijgend kwamen wij na een heftige klimtocht aan bij de grot om vervolgens weggeblazen te worden door het geweldige uitzicht. Na enig moment met een zeer onintelligente uitdrukking op ons gelaat te hebben gestaard naar het adembenemende uitzicht, besloten wij zonder gids en met onze aftandse lampjes de grot in te gaan. In de eerste gang in de grot ontwaarde ik (Groot) onmiddelijk een spin (met de omvang van een eierkoek) in de zeer zwakke lichtstraal die mijn aftandse lampje afgaf. Deze spin besloot na te zijn geschrokken van de flits (Groot: Hier moeten we een foto van maken, anders gelooft niemand ons.) veel te snel weg te rennen, waarna hij uit ons zicht verdween (Voel jij wat in je nek?). Met het niet zo wilde zwijnen incident nog vers in het geheugen besloten wij ook nu toch maar verder de grot in te gaan om er een vijf minuten later doorweekt (Groot van het water in de grot, Rood van het angstzweet) weer uit te lopen. Naar de tweede grot die wij bezochten werden wij geleid door een extreem blij doof jongetje. Omdat er maar 1 lamp beschikbaar was, besloot Groot deze grot alleen met een ander lokaal jongetje te exploreren. Na 10 minuten door de grot te zijn gekropen kwamen wij ergens halverwege een spleet uit in de bergklif vanwaar zich wederom een overdreven mooi uitzicht ontvouwde.

Na deze twee avontuurlijke dagen kwamen wij onze drinkenbroeders ;-) uit Nong Khai; Victor en zijn vrouw Btissam wederom tegen, met wie we, na wederom een avondje doorzakken (tot 12 uur want dan moeten alle lichten uit van de Laotiaanse Overheid) besloten de volgende dag een kano toch te maken over de niet zo woeste Nam Song. Goed, het wordt ondertussen een beetje eentonig maar ook hier weer prachtige natuur, bergen, natuur....Maar goed het verdere jaloersmaken zal ik overlaten aan de bijgevoegde foto's.

En dan nu over naar de uitslagen van de Cito Toets;
Maar alvorens de jury de uitslagen bekend maakt nog even de volgende wijze woorden van Henny Huisman, om teleurstelligngen te voorkomen.

Hier zijn we dan vannavond, het was wel spannend maar toch ook fijn, maar ondanks alle inzet, kan er maar een de winnaar zijn [......] en wie niet tegen zijn verlies kan die is maar zielug hoor....met z'n aalluhhh met z'n.... (nou goed jullie begrijpen de moraal van het verhaal wel)

Judith
Vr.I -- 1
Vr.II--1
Vr.III--0
Originaliteit--5
Banaliteit--5

Mandy
Vr.I--1
Vr.II--0
Vr.III--0
Originaliteit--5
Banaliteit--10

Wiron
Vr.I--1
Vr.I--1
Vr.III--0
Originaliteit--5
Banaliteit--5

Andre
Vr.I--0
Vr.II--0
Vr.III--0
Originaliteit--5
Banaliteit--10

Uitleg Vraag I.
Waar smaken de ruines op de foto's naar?
Groot vond dat de ruines smaakte naar;
Juiste antwoord; Kippensemen na een zakje paprika chips.

Toelichting; Zus Groot denkt alles te weten over Groot's intieme verleden maar heeft zich lelijk verkeken ;-) Judith had gelijk in haar bewering dat al het onbekende naar kip smaakt alleen wist niet te pinpointen welk deel van de kip het betrof. Wiron rook het juiste aroma als het ware door het computerscherm waarvoor hulde, alleen dacht Wiron dat Rood de fijnproever was die deze smaak had weten te onderscheiden, terwijl het juist Groot was die deze verfijnde smaak wist thuis te brengen.

Uitleg Vraag II
Waar smaken de ruines op de foto's naar?
Rood vond dat de ruines smaakte naar;
Naar Groot want Groot had vlak voor haar liksessie het hele khmer monument afgelebberd. Dus wederom Judith in de buurt met haar object in de juiste richting (Groot) maar bij het pinpointen van het specifieke lichaamsdeel ging het fout.

Overigens, hebben Groot en Rood er na de onverwachte smaaksensatie van de ruines in Phi Mai er een gewoonte van gemaakt om buiten visuele input bij alle bezienswaardigheden een likje te nemen (zie foto's).

Uitleg Vraag III.
Wat staat er op het bord in het Thais te lezen?
Juiste antwoord; Een waarschuwing voor verdrinkingsgevaar, op een zeer creatieve wijze geilustreerd ( zie foto van deze week in antwoord op vraag 3)

Deze vraag was een redelijke radicale stijlbreuk met eerdere vragen en daarmee blijkbaar ook mijlenver van de belevingswereld van de gemiddelde deelnemer aan deze blog. Deze vraag was een strikvraag in de zin dat deze vraag helemaal niets met banaliteit van doen had (toch onderhand wel een beetje de rode lijn van deze blog) Er zullen dan ook geen punten worden toegekend voor de antwoorden op deze vraag buiten de punten voor banaliteit en originaliteit. De jury wil wel nog even Andre huldigen voor het geweldige banale antwoord wat hij op vraag drie gaf.

Zoals na elke Cito Toets, een korte voorjaarsvakantie, dus voor deze week geen verdere opdrachten of vragen. De jury zal zich deze week beraden op de tussenstand van de deelnemers (over alle vragen bij alle berichten) en zal hier volgende week verdere mededelingen over doen. Klachten over beoordeling kunnen tot die tijd gericht worden tot Rood via deze blog (in drievoud inleveren voor 31 december 2007).

Een heel lief kusje,

Groot & Rood