Delhi, Bangkok en Ladyboys,

Na ons weldadige strandhangverblijf in Palolem (Goa) voelden wij ons genoodzaakt om tijdens onze wereldreis ook daadwerkelijk wat te reizen en wel richting Delhi. Van het zonovergoten, warme tropische Goa kwamen wij na een voorspoedige vlucht aan in het hectische, koude en vervuilde Delhi. De vlucht was voor mij (Groot) voorafgegaan met een klamme bilspleet van de zenuwen over het eventueel werderom scheuren van mijn trommelvlies tijdens de vlucht, maar gelukkig had ik nauwelijks last van mijn oor tijdens de vlucht en droogde mijn bilspleet weer snel dankzij de koele bries van de airco in het vliegtuig.

Na aangekomen te zijn in Delhi en een uurtje 'guesthouse shoppen', (Rood zit in een restaurant op de spullen te passen, thee te drinken en een boekje te lezen en Groot rent (alle riskja's, stront, koeien en touts ontwijkend) alle guest houses in de omgeving af op zoek naar een betaalbare en kakkerlakloze guesthouse, met een bed zonder vlooien en een wc zonder duidelijk zichtbare schimmel/stront-laag) ploften wij onze tassen neer in een kamer met een enorm rond bed voor een belachelijk lage prijs (Rood; 'Nou best aardig' (zie foto; 'Groot; 'Wat nou best aardig !!?' )) .

De guest houses in Delhi zijn notoir slecht, de matrassen zijn gemiddeld even dik als drie vloeitjes; ze hebben een laken/deken die 'lekker luchtig' is voorzien van evenveel gat als laken en een wc met een dikke donkere grijsgroene laag erop en eromheen, desondanks hadden wij met meer geluk dan wijsheid een kamer gevonden met een enorm rond bed en een enigszins schone badkamer.

Na onze spullen te hebben gedropt in onze kamer, besloten wij om richting Jama Mashid, de grootste moskee van Delhi, te vertrekken. Aangezien ik (Groot) in al mijn wijsheid had besloten een korte broek aan te trekken richting de grootste en heiligste moskee van Delhi, was ik genoodzaakt om een blauwe doek (Rood's sjaal) om mijn middel te wikkelen, waarop ik onmiddelijk door alle moslims herkend werd als de grootste blonde nicht die ooit voet had gezet in het heiligste huis van Delhi, (zie foto's). Of het kwam door mijn prachtige blauwe rok, of door Rood's rode haar, werd ons niet helemaal duidelijk, maar wij werden niet erg vriendelijk behandeld. Rood kreeg het aan de stok met een oude lul die begon te roepen dat ze geen foto's mocht maken (terwijl wij bij de ingang 200 rupees hadden betaald voor het meenemen van de camera) en ik kreeg van meerdere mensen in de moskee het 'grote boze oog'. Ook in het verder uitstekende restaurant, gelegen naast de moskee, werden wij niet vriendelijk ontvangen. Dit alles sloeg om toen wij de Bazaar inliepen achter de moskee waar niet veel toeristen komen. In de bazaar hervonden wij onze BN'er (BI'er) status en werden wij overal vriendelijk begroet, kregen we van enkele eettentjes gratis monsters te eten, werden wij onderwezen in de door moslims geprefereerde groet (niet 'Namaste' (Hindi) maar 'Salaam Aleikum'), keken wij onze ogen uit en werden wij andersom ook gretig bekeken.

Na ons korte verblijf in Delhi vertrokken wij richting Bangkok met Jet airways. Jet airways is waarschijnlijk de beste vliegtuigmaatschappij ooit. Naast een ruime keuze uit on-demand audio, on-demand tv-series en on-demand films (in economy class) werd er ook absoluut niet lullig gedaan over een alcoholische versnapering meer of minder. Zelfs na het sluiten van de bar in de tweede klas kregen Groot en Rood nog een rondje uit de bar van de business klas. Na een nacht door te zijn gegaan met het kijken van films, luisteren naar muziek, en het drinken van gratis bier en Baileys, kwamen wij aan op het gloednieuwe Bangkok airport. Op Bangkok airport daalde een regen van glimlachen op ons neer en wij begaven ons melig van een nacht doorhalen (plus wellicht het effect van de alcohol) giegelend naar onze bus richting Khao San Road. In de bus keken wij onze ogen uit naar de zeer nieuw ogende infrastructuur en vroegen we ons af of Thailand zoveel rijker was geworden, of dat dit slechts een illussie was ingegeven door het contrast met de infrastructuur in India. Na een uurtje guesthouse shoppen (Rood zat wederom in een restaurant op de spullen te passen, thee te drinken en een boekje te lezen en Groot rende werderom al badend in het zweet (36 C graden) alle guest houses in de omgeving af, op zoek naar een betaalbare en kakkerlakloze guesthouse met een bed zonder vlooien) ploften wij onze tassen neer in een belachelijk schoon, groot en goedkoop guesthouse (Rood; 'Nou best aardig' ).

Na een paar uurtjes slaap begaven wij ons op het gedurende de ochtend tot leven gekomen en inmiddels bruisende Khao San Road. Khao San Road is de Kalverstraat/Rode Buurt en Leidse Plein van Bangcock en het is de straat die keurige Christen zoals Groot een Rood doet zwelgen in de drank-vraat en heb-zucht. Om ook de trouwe lezers van Spill Group geboeid te houden in deze blog; het epicentrum van de ladyboys ligt ook rond Khao San Road. Ladyboys zijn vrouwmannen waar een Frank, een Robbert of een Rein nog een puntje aan zouden kunnen zuigen...zeg maar... De grote getalen ladyboys leidt hier en daar tot komische situaties, zoals wanneer Groot na flirterig te hebben geknipoogd naar een lokale ' vrouwelijke' propper (iemand die mensen probeert binnen te lokken bij een bar), door diezelfde beelschone vrouwelijke propper wordt aangesproken met een basstem die Barry White niet zou misstaan. Veel ladyboys hebben er een uitgebreide hormoon behandeling op zitten en hebben de vrouwelijk borsten/heupen en de ' walk' (maar dus niet de ' talk') die nauwelijks van de 'real thing' te onderscheiden is. Het moeilijkst te veranderen is blijkbaar het gezicht, wat samen met de stem vaak de enige manier is om de vrouwen en de bijna vrouwen te onderscheiden (tip voor jou Phil!!). Na ons uitgebreid te hebben overgegeven aan de zondige geneugten die Khao San Road te bieden heeft (ETEN, DRINKEN EN KOPEN DUS!!) besloten wij op advies van mama Groot een fietstocht te maken door Bangkok bij Andre Breuer. Na deze tocht werd ons duidelijk waarom deze fietstocht zo veel aandacht heeft gekregen in de Nederlandse en Duitse pers. Gedurende onze fietstocht gingen wij door de slums van Bangkok, maar het meest bijzonder was de overtocht naar Zuid Bangkok. Zuid Bangkok is een moerasachtig landschap waar huizen op palen alleen bereikbaar zijn via verhoogde wegen (op palen) van 80 CM breed (zie foto's). Tijdens de monsoon staan alle 'wegen' blank evenals de eerste verdieping van alle huizen waar wij langs fietsten. Al met al een gouden tip van mama Groot en een aanrader voor iedereen die Bangkok nog gaat bezoeken (Angela, Huib, Phil).

Tot slot nog even het volgende; wellicht zou de schone (en koude) tak van de van der Kraan familie (ik wil geen namen noemen ; Andre) zich willen onthouden van commentaren over de daadwerkelijke verblijfplaats van Groot en Rood (bij het volk van Laaf) opdat de warme (en rijkelijk met chromosomen bedeelde en daardoor wellicht wat goedgelovige) warme kant van de familie van der Kraan blijft geloven in ons verblijf in Zuid-Oost-Azie.

Verder zullen Mandy en Judith blij zijn dat na een (door Groot langoverwogen) bod van 13 Kamelen in India wij in Thailand al een bod van 16 olifanten hebben mogen ontvangen voor Rood (de danslessen die Rood van Mandy heeft ontvangen zullen zeker aan een goede prijs bijdragen). Rood haar huid (en haar) zal goed verkocht worden, Inshallah.

Salaam Aleikum,

Groot en Rood.

PS; Voor een ieder die de laatste Grote Groot en Rood Prijsvraag heeft gemist (en daarmee de kans op een zweetvoetenmassage van Groot en een voedselvergifteging van Rood) of het object niet juist heeft geidentificeerd zouden wij bij deze een herkansing willen bieden. Kijk tussen de foto's voor de prijsvraag, de prijs is een nog zweterige voetrugmassage (zonder massageolie (niet nodig)) of een Delhi Belly Xtra Large verzorgt door Cruela (Rood).