Indiase trein attracties

Vanuit Bombay zijn wij op 4 december vertrokken om Sinterklaas te zoeken die gesignaleerd was in Udaipur. Het eerste deel van de reis (van 19.00 tot 5.00) tot Ahmedabad hebben we afgelegd in een airconditioned trein waar een theoretische mogelijkheid om te slapen aanwezig was. Dit deel van de reis was ondanks de overdaad aan liliputterkakkerlaken 5 sterren vergeleken met het tweede deel van de reis.

Het twee deel van de reis (van 7.00 tot 17.00) begon voor mij met een toiletbezoek op Ahemedabad station dit was (tot het verblijf in de volgende trein) het smerigste toilet ooit door mij waargenomen. Staand in de wachtrij met nog zo'n 100 andere Indiërs viel ik bijna flauw van de ammoniak lucht. In de rij werd geen woord gewisseld zodat de geluiden die uit de wc kwamen duidelijk hoorbaar waren tot het einde van de rij. Deze stilte werd doorbroken toen ik het deurtje van de wc achter mij sloot. De hele groep wachtenden begon te lachen en begon luid te praten over die blonde reus die dat wc-tje binnenging.

De tweede klas trein was ook een attractie op zich (zie foto's), uiteraard waren wij het vermaak van de gehele coupe, totdat een groep enigzins geirriteerde mannen zich aarzelend bij ons op de banken neervleiden. De laatste van deze mannen (zie foto met sigaret) vleide zich half met zijn rug tegen mij aan en de hele groep ging met hun rug naar ons toe zitten. Toen ontfutselde een van de mannen uit een plastic zakje een pak kaarten en werd ons duidelijk door de routine waarmee er gekaart werd dat wij op hun plek zaten. De mannen leunden aan een paar keer over ons heen om een flinke roggel naar buiten te spugen. Op een gegeven moment na wat lief glimlachen vroeg Femke wat voor een spel ze aan het spelen waren aan de man die liefelijk tegen mij aan het schurken was. Hierop kregen we een nogal nors antwoord, maar al snel was het ijs gebroken en raakten wij met hen in gesprek. Voor we het wisten boden ze ons sigaretten en pruimtabak aan en wilden ze thee drinken op een van de stations.

Verder kwamen wij er achter dat het spoor bij uitstek de plek is om te poepen voor de omliggende dorpen en weten wij nu precies hoe de gemiddelde Indiër dit aanpakt. (Mama Gijzen en Mama van der Kraan, wellicht willen jullie wederom de rest van de alinea over willen slaan ivm bezorgdheidopwekkende informatie) Een van de andere dingen die Indiërs doen om de 10 uur durende reis wat te veraangenamen is uit de deuren van de treinen hangen, wat ook wij, buiten de roetwalmen van de dieseltrein na, een erg verfrissende bezigheid vonden (zie foto's).

In Udaipur troffen wij geen Sinterklaas maar waren wij zelf wel erg gaan lijken op zijn helpers ivm de roetwalmen van de trein. Des te groter was de vreugde over het paradijselijke hostel gelegen aan de Lake Palace wat Femke had uitgezocht. Na een warme douche (zeldzaam in India) en en een avond op het dakterras met uitzicht op Lake Palace (deze foto's zijn moeten jullie bekijken want die zijn bedoeld om jullie heel erg jaloers te maken) zijn wij in een diepe slaap verzonken hopend op een gevulde schoen in de morgen.

Kus

Groot en Rood

PS; overal op de vloer zijn stickers met kleine swastika' s te vinden (zie foto's), dit is een Hindu symbool en de stippen staan voor de verschillende volken van de verschillende windstreken (klopt dat Mandy?). Erg komisch dat het derde rijk dit zag als een goed symbool om de superioriteit van het Duitse volk mee aan te duiden.