Roovoverwal op het grauwe grindpad

In Lima hadden we een kamer geboekt bij Miraflores House in de toeristvriendelijke buurt Miraflores. Op de tweede dag van ons verblijf in Miraflores House kwam de goedmoedige en rondbuikige Francis, eigenaar van dit guesthouse, ons ´s ochtends een oneerbaar voorstel doen, kundig verpakt in een Peru top-10 toeristische hoogtepunten verhaal. Wilden wij een viertal gestrande reizigers in ons kamertje opnemen. Heel Lima was volgeboekt en anders moesten de arme jongens op straat slapen. Femke met haar nobele inborst zei: `Wat als wij in die situatie zouden verkeren?` Deze mogelijkheid manifesteerde zich onmiddelijk als een realistisch scenario in Sanders hoofd, en met in gedachte onze karma viel het besluit om de vier vreemde mannelijke reizigers in ons stulpje in Lima toe te laten.

Hoe naïef wij waren geweest en hoe weinig onze karma zich aantrok van onze nobele daad, bleek pas toen wij erachter kwamen dat onze goedaardige en rondbuikige Francis op deze manier het viervoudige verdiende aan onze kamer.

Na een avond pisco sour drinken op het pisco sour festival, zaten we om een uurtje of tien met samengeknepen billen te wachten op wie onze nieuwe kamergenoten zouden worden. Om 11 uur gemorrel aan het slot... Sander had aan de labels van hun koffers reeds uitgedokterd dat het vier jongens uit Guatamala betrof....
De deur opende zich... Ik (Sander) stond fier met rechterhand voor zich uitgestoken om de vier robuuste knapen een ferme en enigszins intimiderende Hollandse handdruk te geven, waarop ik oog in oog stond met een Engelse homo en drie verlegen giechelende meisjes...

Na een onverwacht ontspannen nacht begaven wij ons om 6 uur `s ochtends richting Nazca, om vanuit een enigszins misselijkmakend en onstabiel 6-persoons vliegtuigje de fameuze Nazca lines te aanschouwen.

Na ons tweede ontbijt verorberd te hebben, vervolgde onze reis zich vanuit Nazca naar Arequipa. Arequipa is een wonderschone stad gelegen temidden van prachtige vulkanen alwaar Inca`s menig jonge maagd offerden om de honger van de woeste vulkaan El Misti te stillen.
Na de bezichtiging van een aantal prachtige koloniale gebouwen in Arequipa besloten we de volgende dag ´wat actievers te doen´.We regelden een trekking naar een nabijgelegen waterval genaamd Yura.
Het door de lonely planet warm aanbevolen reisbureau Colca Trek regelde een prive tour en om 8 uur `s ochtends werden wij opgehaald door een vriendelijke ogende vrouwelijke gids van 1 meter 60 en een uitsluitend Spaans sprekende chauffeur.

Onze chauffeur dropte ons samen met onze minigids in de woestijn aan het begin van een prachtige, groene strook die zich langs de rivierbedding slingerde en die uitmondde in de waterval genaamd Yura.
De waterval was matig, maar de canyon was prachtig en net toen ik (Sander) een foto stond te maken van een prachtig spinnenweb geweven in het prachtige groene mos wat de muren van de canyon bekleedde, kwamen er vanuit het doodlopende deel van de canyon drie dwergen door de dichte begroeiing aangerend.
De voorste dwerg met ontbloot bovenlichaam struikelde mij op een meter of drie voorbij over het grijze grind van de rivierbedding waarop ik hem aankeek en begroette met `Hola`. In dezelfde blik ving ik het gealarmeerde gezicht op van onze gids en toen ik weer terug keek naar de drie dwergen zag ik dat twee van hen kleine zilveren pistolen in hun knuistjes hadden.
Kalm mompelde ik voor mij uit, deels om Femke te informeren, en deels om zelf de situatie te verwerken: `Aha, ze zijn hier om ons te beroven.`

Tot onze stomme verbazing gaven onze drie overvallers ons onze rugtassen en portemonnees na de verwijdering van waardevolle spullen en geld gewoon weer terug......Dit gaf Femke genoeg moed om zachtjes te opperen dat we wellicht ook de geheugenkaart van onze camera van onze drie rovers konden terug vragen.

Dit kwam mij op dat moment voor als een prima idee en na mijn vertaling in het Engels en een keurige vertaling van onze dappere minigids (die nog altijd tien centimeter boven onze gewapende dwergovervallers uittorende) kregen wij ook de geheugenkaart van onze camera terug.....

Vervolgens kregen wij orders om op te staan, door te lopen en niet om te kijken.

Tijdens de 2 uur durende wandeltocht naar het dichtsbijzijnde dorp bleek bij nadere inspectie van Femke`s rugtas onze overvallers minder professioneel te zijn dan ze overkwamen. De duizend solas (ongeveer 250 euro) die Femke eerder had gepind, bleek onaangeroerd in het `verborgen` achtervak van haar tas te zitten.

In het politiebureau vertelde de verder volstrekt incompetente politie ons dat er de dag ervoor op exact dezelfde plek ook mensen beroofd waren.

De volgende dag vertrokken we enigzins vermoeid naar Cusco op weg naar dé toeristenattractie van Latijns Amerika, bejubeld door alle reisgidsen, de ruines van Machu Picchu.

Machu Picchu was gelukkig ook daadwerkelijk oogverblindend mooi en de perfecte plek om onze `newborn appreciation of life` te vieren.

Na ons bezoek aan Machu Picchu vervolgde wij onze reis naar het Goa van Peru: Mancora, waar wij ons na al het avontuur een week toeleggen op niets anders dan zon, eten, drinken, slapen en zon, eten, drinken en slapen..

x

Sander & Femke